می روم تا خویش را پیدا کنم                   خویش را همرنگ طوفان ها کنم

می روم با هق هق اشکم شبی              عقده از غم های این دل وا کنم

شانه های خسته دیروز را                          میروم مهمان فرداها کنم

چشم تو همرنگ دریا هاست آه                  باید امشب خویش را دریا کنم

در درون خویش منصوروار                           داری از دستان تو بر پا کنم

با حضور واژه ها با یک غزل                        خویش را در چشمانت جا کنم

این همه درخود شکستن تابه کی           من برانم خویشتن رارسوا کنم

   می روم تا ژرفای چشم تو           می روم تا خویشتن را پیدا کنم           

من فلسفه بهار را فهمیدم

پژمردن در حصار را فهمیدم

دوست دارم تو سخن گویی و من گوش کنم

                                                 غم دل را به کلام تو فراموش کنم

 در میان همه گلها گشتم عاشق نشدم

                                                تو چه کردی که تا ترا دیدم دیوانه شدم

من همچون شمع در آرزوهایم میسوزم تو خاموشم مکن

                                                 من گرفتار تو هستم تو فراموشم مکن